Η εμφάνιση του Ιησού Χριστού στον άπιστο Θωμά.
Βέβαια σύννεφα αμφιβολίας και απιστίας είχαν εμφανισθεί αλλά την κατάλληλη ώρα παρουσιάζεται ανάμεσα τους ο Θεάνθρωπος, ο νεκραναστημένος Χριστός διαλύοντας την ομίχλη των δισταγμών, σκορπίζοντας τις αμφιβολίες με τον Αναστάσιμο χαιρετισμό «Ειρήνη υμίν…»! Ναι! Μπροστά τους έχουν τον Διδάσκαλο με τα τρυπημένα χέρια από τα καρφιά, και την ματωμένη πληγή από την λόγχη ο ίδιος ο Κύριος με σώμα άφθαρτο, αναστημένο.
Η χαρά των μαθητών είναι απερίγραπτη «Έωρακαμεν τον Κύριον»! Είδαμε τον Κύριο φώναζαν. Δεν δοκίμασαν όμως όλοι αυτήν την υπερκόσμια χαρά της αναστάσιμης Παρουσίας του Χριστού. Ο Θωμάς έλειπε από την συντροφιά των μαθητών, και όταν συναντήθηκε μαζί τους και άκουσε για την εμφάνιση του νεκραναστημένου δεν έδειξε τον ίδιο ενθουσιασμό δεν ένιωσε την ίδια χαρά. Ο Απόστολος Θωμάς ήταν δύσπιστος χαρακτήρας, ήταν θετικός τύπος, ζητούσε αποδείξεις. Δεν ήταν από εκείνους τους σημερινούς χριστιανούς που λένε : «Πίστευε και μην ερεύνα…» αλλά εκπροσωπούσε τους ερευνητές και αναζητητές της αλήθειας. Ήθελε μία προσωπική εμπειρία. Δεν αρκέσθηκε στα όσα του είπαν οι υπόλοιποι μαθητές…
Τον είδε μαζί με τους άλλους να δαμάζει τα στοιχεία της φύσεως, να διατάζει τα κύματα και εκείνα να γαληνεύουν, τον είδε να ανασταίνει νεκρούς, τον είδε να σηκώνει παράλυτους, τον είδε να συγχωρεί τους εχθρούς του επάνω στον Σταυρό, είδε την γη να τρέμει κάτω από τα πόδια του όταν ο Εσταυρωμένος είπε το «Τετέλεσται», άκουσε ότι το Σώμα του δεν βρέθηκε στον Τάφο μετά τρεις ημέρες, όμως παρά ταύτα δεν πίστεψε. Γιατί ; Γιατί η απιστία είναι ζυμωμένη με την ανθρώπινη φύση. Όλοι μας πιστεύουμε, αλλά σε καιρό πειρασμού, η πίστη μας χαλαρώνει, ζητούμε από τον Θεό να κάνει έντονη την παρουσία του και έτσι γίνεται μόνο που ο Θεός εμφανίζεται μπροστά μας όπως θέλει εκείνος όχι όπως θέλουμε εμείς.
Η ψηλάφηση του Ιησού
Μετά από οκτώ ημέρες ο Αναστημένος Σωτήρας εμφανίζεται και πάλι. Παρόντες είναι όλοι οι μαθηταί και ο Θωμάς. «Έλα Θωμά. Φέρε τον δακτυλόν Σου εδώ. Και κοίταξε τα χέρια μου και φέρε το χέρι Σου και βάλε στην πλευρά μου και μην γίνεσαι άπιστος αλλά πιστός»! Να η ώρα της σωτηρίας,της ομολογίας. Ο μαθητής συντετριμμένος, ταπεινωμένος μετά την έρευνα, σωριάστηκε μπροστά στα πόδια του Διδασκάλου και άφησε να βγουν από τα ευτυχισμένα στήθη του τούτα τα λόγια : «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου».
Ας γίνουμε και εμείς ομολογητές της πίστεως μας, ας απομακρύνουμε τα σύννεφα της απιστίας και της αμφιβολίας που σκεπάζουν τον ουρανό της πίστης μας και ας αφήσουμε το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού να διαποτίσει όλη την ζωή μας έτσι ώστε όλη η εβδομάδα μας να φωτίζεται από το Πανάγιο φως της Αναστάσεως, αφού η Κυριακή είναι η καρδιά της εβδομάδας, η ημέρα εκείνη που γιορτάζουμε το μέγιστο θαύμα της εκ νεκρών Αναστάσεως. Γι΄ αυτό είναι απαραίτητο όλη η ζωή μας να κινείται γύρω από την Αναστάσιμη Θ. Λειτουργία της Κυριακής που είναι το κέντρο της πίστεως μας και της Σωτηρίας μας. Ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς γράφει ότι ολόκληρο το Ευαγγέλιο των Ορθόδοξων κλείνεται μέσα σε τέσσερις λέξεις: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Η άνοιξη που ήδη ξεκίνησε ας δώσει την θέση της στην πνευματική άνοιξη της ζωής μας η οποία θα απομακρύνει τον πνευματικό χειμώνα της αμαρτίας κάτω από το φως της Αναστάσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου