Η ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΤΟΥ 2020. ΜΙΑ ΌΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ.

ΤΟ ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ Ή ΘΆΝΑΤΟΣ

Ελευθερία ή θάνατος!

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Θωμάς Ανδρέου* 

Την ημέρα αυτή, στην επέτειο μνήμης της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, πάντοτε θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια. Θυμάμαι, μικρό παιδί τότε, από το νηπιαγωγείο ακόμα αυτό το σύνθημα το οποίο το διαβάζαμε συλλαβιστά γραμμένο με μεγάλα γράμματα στους τοίχους του σχολείου ανάμεσα στις ηρωικές φυσιογνωμίες των ηρώων του 1821, του Κολοκοτρώνη, του Παπαφλέσσα, της Μπουμπουλίνας, του Κανάρη, του Νικηταρά και τόσων άλλων! Εκεί πρωτομάθαμε την ματωμένη ιστορία αυτού του αγιασμένου τόπου.

Παρ' ότι τότε η ανέμελη, απ' όσα εκ των υστέρων προβλήματα θα αντιμετωπίζαμε μεγαλώνοντας, ηλικία δεν μας άφηνε το περιθώριο να καταλάβουμε την πραγματική διάσταση του νοήματος της ημέρας, ωστόσο αυτό δεν μας εμπόδισε στο ελάχιστο να συμμετέχουμε με παλμό, ενθουσιασμό και ζωντάνια στις ωραίες αυτές σχολικές γιορτές, ντυμένοι ενίοτε με στολές που παραπέμπουν στις μορφές όλων όσων βλέπαμε στα πορτρέτα των ηρώων της Εθνικής Παλιγγενεσίας.
Τα ωραία ποιήματα που με πολύ επιμέλεια μας έδιναν να μάθουμε οι δάσκαλοι, ενίσχυαν αυτό το ενθουσιαστικό στοιχείο μιας ξέχωρης παρουσίας των λιλιπούτειων τότε πρωταγωνιστών των μικρών θεατρικών, με την παιδική φωνή να γίνεται μια κραυγή στο τέλος: Ελευθερία ή θάνατος!
Έπρεπε, να περάσουν αρκετά χρόνια από τότε, ώστε να καταλάβουμε ποιο είναι το αληθινό νόημα της ελευθερίας και πως αυτό μπορεί να αντιστοιχηθεί με τον θάνατο όταν το αγαθό της ελευθερίας εκλείψει... Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια, ώστε να αντιληφθούμε πως τελικά το πραγματικό νόημα της σημερινής ημέρας μνήμης, δεν είναι μοναχά η ανάμνηση όλων των προσώπων και των γεγονότων που οδήγησαν έναν ολάκερο λαό σε επανάσταση για την αποτίναξη της μακραίωνης δουλείας, αλλά η διατήρηση αυτής της ελευθερίας ως αξία ζωής η οποία κερδήθηκε με πολλούς αιματηρούς αγώνες ώστε σήμερα, εμείς οι απόγονοι εκείνων να λέμε πως είμαστε ελεύθεροι!

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε! Πάραυτα όμως, διατηρώ έντονη στην μνήμη μου αυτήν την εικόνα του μικρού παιδιού που με ενθουσιασμό συμμετέχει σε κάτι που μπορεί να μην καταλαβαίνει σε αυτή την ηλικία το βαθύτερο νόημα του, αλλά με τον δικό του τρόπο μπορεί και το εκφράζει! Αυτά θυμήθηκα σήμερα, όταν είδα στον ναό να προσέρχονται να μικρά παιδιά του νηπιαγωγείου της ενορίας κρατώντας την Ελληνική σημαία και μάλιστα στο τέλος μέσα στο ναό, απήγγειλαν δύο μικρά ποιηματάκια προσδίδοντας έναν άλλο τόνο στην ιερότητα του χώρου! Γιατί, η κάθε Εκκλησιά στην Ελλάδα, είναι ένα ξεχωριστό ηρώο μέσα στο οποίο φυλάσσεται ευλαβικά η μνήμη του Γένους!

Στην προσκομιδή, θέλησα να θυμηθώ εκείνους τους ήρωες του 1821 που έβλεπα στις προσωπογραφίες των σχολικών μου χρόνων! Προσέθεσα και όσους γνώρισα μετά κατά την διάβαση του μονοπατιού της ένδοξης ιστορίας αυτού του τόπου με την ανάγνωσή της. Θυμήθηκα σήμερα όλους όσους έκαναν το σύνθημα ''ελευθερία ή θάνατος'' βίωμα, θεωρώντας πως η ζωή τους είχε αξία μόνον αν κατακτούσαν την ελευθερία. Θυμήθηκα εκείνους που πριν δώσουν την ίδια τους την ζωή για την Πατρίδα, έδωσαν τα πάντα, περιουσίες, οικογένειες και στο τέλος όσοι δεν έπεσαν μαχόμενοι για ''του Χριστού την Πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία'' βρέθηκαν πάμπτωχοι, οι παλαιοί άρχοντες, να επαιτούν με αξιοπρέπεια την ελεημοσύνη των απελευθερωμένων πλέον Ελλήνων, όπως ο τυφλός Νικήτας Σταματελόπουλος  που ίσως ελάχιστοι τον γνωρίζουν με αυτό το όνομα που χρησιμοποιούσε πλέον πάμπτωχος και τυφλός, εκεί που σήμερα είναι η εκκλησία της Ευαγγελίστριας του Πειραιά και που η ιστορία τον δαφνοστεφάνωσε με το όνομα Νικηταράς ο Τουρκοφάγος...
Θυμήθηκα τον ευλογημένο Γέρο του Μοριά που και νεκρός ακόμα έκανε τους Έλληνες να γονατίζουν στο πέρασμα των οστών του, όταν το 1930 μεταφέρθηκαν στην Τριπολιτσά να αναπαυτεί ο Γέρος στα ματωμένα χώματα τα κατάσπαρτα από κόκαλα Ελλήνων ιερά! Θυμήθηκα τον ανταρτόπαππα του Μανιακίου τον φλογερό αυτό πατριώτη Γρηγόριο Δικαίο που τα όποια λάθη της ζωής του τα απόσβεσε με τον ηρωικό του θάνατο κάνοντας το ράσο του λάβαρο στο ξέσπασμα της επαναστάσεως. Θυμήθηκα τους ένδοξους αυτούς Έλληνες που κατά εκατοντάδες θέλησαν να πληρώσουν τον φόρο της ελευθερίας τους με την ίδια τους τη ζωή! Άνδρες και γυναίκες που τα παθήματα τους έγραψαν οι ίδιοι την ιστορία μας.
Την τελευταία μερίδα στο δισκάριο την χάρισα με σεβασμό στον τελευταίο ήρωα αυτής της ιστορίας, τον Κόντε Ιωάννη Καποδίστρια που ανέλαβε στους αδύναμους ώμους του να σηκώσει σαν Τιτάνας την πολύπαθη Ελλάδα και το τελευταίο της ελευθερίας διάταγμα να το υπογράψει με το αίμα του που χύθηκε στα στενοσόκακα του Ναυπλίου έξω από το εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα που τόσο αγαπούσε μιας και του θύμιζε τον τόπο που τον γέννησε!
Κάπως έτσι προχώρησε η Θεία Λειτουργία και στο τέλος της σαν να ξανάδα κάπου εκείνο το μικρό παιδί εκείνων των χρόνων με τον ίδιο ενθουσιασμό να κρατά την Ελληνική σημαία και να φωνάζει:'' ελευθερία ή θάνατος''! Αυτή είναι η Ελλάδα που δεν περιορίζεται γεωγραφικά αλλά μπορεί να φθάνει σαν αξία ζωής έως εσχάτου της γης...

*Πρωτοσύγκελλος Ι. Μ. Ιωαννίνων

Ο ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ

1. Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψι
τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι
ποὺ μὲ βία μετράει τὴν γῆ.
2. Ἀπ’ τὰ κόκαλα βγαλμένη
τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,
χαῖρε, ὦ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
3. Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες
πικραμένη, ἐντροπαλή,
κι ἕνα στόμα ἀκαρτεροῦσες,
«ἔλα πάλι», νά σου πῇ.
4. Ἄργειε νά'λθῃ ἐκείνη ἡ μέρα,
κι ἦταν ὅλα σιωπηλά,
γιατί τὰ ’σκιαζε ἡ φοβέρα
καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά.
5. Δυστυχής! Παρηγορία
μόνη σοῦ ἕμενε νὰ λὲς
περασμένα μεγαλεῖα
καὶ διηγώντας τα νὰ κλαῖς.
6. Καὶ ἀκαρτέρει καὶ ἀκαρτέρει
φιλελεύθερη λαλιά,
ἕνα ἐκτύπαε τ’ ἄλλο χέρι
ἀπὸ τὴν ἀπελπισιά,
7. Κι ἔλεες: «Πότε, ἅ, πότε βγάνω
τὸ κεφάλι ἀπὸ τσ’ ἐρμιές;».
Καὶ ἀποκρίνοντο ἀπὸ πάνω
κλάψες, ἄλυσες, φωνές.
8. Τότε ἐσήκωνες τὸ βλέμμα
μὲς στὰ κλάιματα θολό,
καὶ εἰς τὸ ροῦχο σου ἔσταζ’ αἷμα,
πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.
9. Μὲ τὰ ροῦχα αἱματωμένα
ξέρω ὅτι ἔβγαινες κρυφὰ
νὰ γυρεύῃς εἰς τὰ ξένα
ἄλλα χέρια δυνατά.
10. Μοναχὴ τὸ δρόμο ἐπῆρες,
ἐξανάλθες μοναχή·
δὲν εἴν' εὔκολες οἱ θύρες
ἐὰν ἡ χρεία τὲς κουρταλῇ.
11. Ἄλλός σοῦ ἔκλαψε εἰς τὰ στήθια,
ἀλλ' ἀνάσασι καμμιά·
ἄλλος σου ἔταξε βοήθεια
καὶ σὲ γέλασε φρικτά.
12. Ἄλλοι, ὀϊμέ, στὴ συμφορά σου
ὀποῦ ἐχαίροντο πολύ,
«σύρε νὰ 'βρῃς τὰ παιδιά σου,
σύρε», ἔλεγαν οἱ σκληροί.
13. Φεύγει ὀπίσω τὸ ποδάρι
καὶ ὀλογλήγορο πατεῖ
ἢ τὴν πέτρα ἢ τὸ χορτάρι
ποὺ τὴ δόξα σοῦ ἐνθυμεῖ.
14. Ταπεινότατή σου γέρνει
ἡ τρισάθλια κεφαλή,
σὰν πτωχοῦ ποὺ θυροδέρνει
κι εἶναι βάρος του ἡ ζωή.
15. Ναί, ἀλλὰ τώρα ἀντιπαλεύει
κάθε τέκνο σου μὲ ὁρμή,
ποὺ ἀκατάπαυστα γυρεύει
ἢ τὴ νίκη ἢ τὴ θανῆ.
16. Ἀπ' τὰ κόκαλα βγαλμένη
τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,
χαῖρε, ὦ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
17. Μόλις εἶδε τὴν ὁρμή σου
ὁ οὐρανὸς ποὺ γιὰ τσ' ἐχθροὺς
εἰς τὴ γῆ τὴ μητρική σου
ἔτρεφ' ἄνθια καὶ καρπούς,
18. ἐγαλήνεψε· καὶ ἐχύθει
καταχθόνια μιὰ βοή,
καὶ τοῦ Ρήγα σοῦ ἀπεκρίθη
πολεμόκραχτη ἡ φωνή.[1]
19. Ὅλοι οἱ τόποι σου σ' ἐκράξαν
χαιρετώντας σὲ θερμά,
καὶ τὰ στόματα ἐφωνάξαν
ὅσα αἰσθάνετο ἡ καρδιά.
20. Ἐφωνάξανε ὡς τ' ἀστέρια
τοῦ Ἰονίου καὶ τὰ νησιά,
κι ἐσηκώσανε τὰ χέρια
γιὰ νὰ δείξουνε χαρά,
21. μ' ὅλον ποὺ 'ναι ἀλυσωμένο
τὸ καθένα τεχνικά,
καὶ εἰς τὸ μέτωπο γραμμένο
ἔχει: «Ψεύτρα Ἐλευθεριά».
22. Γκαρδιακὰ χαροποιήθει
καὶ τοῦ Βάσιγκτον ἡ γῆ,
καὶ τὰ σίδερα ἐνθυμήθει
ποὺ τὴν ἔδεναν κι αὐτή.
23. Ἀπ' τὸν πύργο τοῦ φωνάζει,
σὰ νὰ λέῃ σὲ χαιρετῶ,
καὶ τὴ χήτη τοῦ τινάζει
τὸ λιοντάρι τὸ Ἰσπανό.
24. Ἐλαφιάσθη τῆς Ἀγγλίας
τὸ θηρίο, καὶ σέρνει εὐθὺς
κατὰ τ' ἄκρα τῆς Ρουσίας
τὰ μουγκρίσματα τσ' ὀργῆς.
25. Εἰς τὸ κίνημα τοῦ δείχνει,
πὼς τὰ μέλη εἴν' δυνατά·
καὶ στοῦ Αἰγαίου τὸ κύμα ρίχνει
μιὰ σπιθόβολη ματιά.
26. Σὲ ξανοίγει ἀπὸ τὰ νέφη
καὶ τὸ μάτι τοῦ Ἀετοῦ,
ποὺ φτερὰ καὶ νύχια θρέφει
μὲ τὰ σπλάχνα τοῦ Ἰταλοῦ·
27. καὶ σ' ἐσὲ καταγυρμένος,
γιατί πάντα σὲ μισεῖ,
ἔκρωζ' ἔκρωζ' ὁ σκασμένος,
νὰ σὲ βλάψῃ, ἂν ἠμπορῇ.
28. Ἄλλο ἐσὺ δὲν συλλογιέσαι
πάρεξ ποὺ θὰ πρωτοπᾷς·
δὲν μιλεῖς καὶ δὲν κουνιέσαι
στὲς βρισιὲς ὀποῦ ἀγρικᾷς·
29. σὰν τὸ βράχο ὀποῦ ἀφήνει
κάθε ἀκάθαρτο νερὸ
εἰς τὰ πόδια του νὰ χύνῃ
εὐκολόσβηστον ἀφρό·
30. ὀποῦ ἀφήνει ἀνεμοζάλη
καὶ χαλάζι καὶ βροχὴ
νὰ τοῦ δέρνουν τὴ μεγάλη,
τὴν αἰώνιαν κορυφή.
31. Δυστυχιά του, ὦ, δυστυχιά του,
ὀποιανοὺ θέλει βρεθεῖ
στὸ μαχαίρι σου ἀποκάτου
καὶ σ' ἐκεῖνο ἀντισταθεῖ.
32. Τὸ θηρίο π' ἀνανογιέται
πὼς τοῦ λείπουν τὰ μικρά,
περιορίζεται, πετιέται,
αἷμα ἀνθρώπινο διψᾷ·
33. τρέχει, τρέχει ὅλα τὰ δάση,
τὰ λαγκάδια, τὰ βουνά,
κι ὅπου φθάσει, ὅπου περάσει,
φρίκη, θάνατος, ἐρμιά·
34. Ἐρμιά, θάνατος καὶ φρίκη
ὅπου ἐπέρασες κι ἐσύ·
ξίφος ἔξω ἀπὸ τὴ θήκη
πλέον ἀνδρείαν σου προξενεῖ.
35. Ἰδού, ἐμπρός σου ὁ τοῖχος στέκει
τῆς ἀθλίας Τριπολιτσᾶς·
τώρα τρόμου ἀστροπελέκι
νὰ τῆς ρίψῃς πιθυμᾷς.
36. Μεγαλόψυχο τὸ μάτι
δείχνει πάντα ὁπὼς νικεῖ,
κι ἂς εἴν' ἅρματα γεμάτη
καὶ πολέμιαν χλαλοή.
37. Σοῦ προβαίνουνε καὶ τρίζουν
γιὰ νὰ ἰδῇς πὼς εἴν' πολλά·
δὲν ἀκοῦς ποὺ φοβερίζουν
ἄνδρες μύριοι καὶ παιδιά; [2]
38. Λίγα μάτια, λίγα στόματα
θά σας μείνουνε ἀνοιχτά.
γιὰ νὰ κλαύσετε τὰ σώματα
ποὺ θὲ νὰ 'βρῃ ἡ συμφορά!
39. Κατεβαίνουνε, καὶ ἀνάφτει
τοῦ πολέμου ἀναλαμπῆ·
τὸ τουφέκι ἀνάβει, ἀστράφτει,
λάμπει, κόφτει τὸ σπαθί.
40. Γιατί ἡ μάχη ἐστάθει ὀλίγη;
Λίγα τὰ αἵματα γιατί;
Τὸν ἐχθρὸ θωρῶ νὰ φύγῃ
καὶ στὸ κάστρο ν' ἀνεβεῖ.
41. Μέτρα! Εἴν' ἄπειροι οἱ φευγάτοι,
ὀποῦ φεύγοντας δειλιοῦν·
τὰ λαβώματα στὴν πλάτη
δέχοντ', ὥστε ν' ἀνεβοῦν.
42. Ἐκεῖ μέσα ἀκαρτερεῖτε
τὴν ἀφεύγατη φθορά·
νά, σᾶς φθάνει· ἀποκριθεῖτε
στῆς νυκτὸς τὴ σκοτεινιά!
43. Ἀποκρίνονται καὶ ἡ μάχη
ἔτσι ἀρχίζει, ὀποῦ μακριὰ
ἀπὸ ράχη ἐκεῖ σὲ ράχη
ἀντιβούιζε φοβερά.
44. Ἀκούω κούφια τὰ τουφέκια,
ἀκούω σμίξιμο σπαθιῶν,
ἀκούω ξύλα, ἀκούω πελέκια,
ἀκούω τρίξιμο δοντιῶν.
45. Ἅ, τί νύκτα ἦταν ἐκείνη
ποὺ τὴν τρέμει ὁ λογισμός!
Ἄλλος ὕπνος δὲν ἐγίνει
πάρεξ θάνατου πικρός.
46. Τῆς σκηνῆς ἡ ὥρα, ὁ τόπος,
οἱ κραυγές, ἡ ταραχή,
ὁ σκληρόψυχος ὁ τρόπος
τοῦ πολέμου, καὶ οἱ καπνοί,
47. καὶ οἱ βροντὲς καὶ τὸ σκοτάδι
ὀποῦ ἀντίσκοφτε ἡ φωτιά,
ἐπαράσταιναν τὸν ᾍδη
ποὺ ἀκαρτέρειε τὰ σκυλιά·
48. Τ' ἀκαρτέρειε. Ἐφαῖνον' ἴσκιοι
ἀναρίθμητοι, γυμνοί,
κόρες, γέροντες, νεανίσκοι,
βρέφη ἀκόμη εἰς τὸ βυζί.
49. Ὂλη μαύρη μυρμηγκιάζει,
μαύρη ἡ ἐντάφια συντροφιά,
σὰν τὸ ροῦχο ὀποῦ σκεπάζει
τὰ κρεβάτια τὰ στερνά.
50. Τόσοι, τόσοι ἀνταμωμένοι
ἐπετιοῦντο ἀπὸ τὴ γῆ,
ὅσοι εἴν' ἄδικα σφαγμένοι
ἀπὸ τούρκικην ὀργή.
51. Τόσα πέφτουνε τὰ θερι-
σμένα ἀστάχια εἰς τοὺς ἀγρούς·
σχεδὸν ὅλα ἐκειὰ τὰ μέρη
ἐσκεπάζοντο ἀπ' αὐτούς.
52. Θαμποφέγγει κανέν' ἄστρο,
καὶ ἀναδεύοντο μαζί,
ἀνεβαίνοντας τὸ κάστρο
μὲ νεκρώσιμη σιωπή.
53. Ἔτσι χάμου εἰς τὴν πεδιάδα,
μὲς στὸ δάσος τὸ πυκνό,
ὅταν στέλνει μίαν ἀχνάδα
μισοφέγγαρο χλωμό,
54. Ἐὰν οἱ ἄνεμοι μὲς στ' ἄδεια
τὰ κλαδιὰ μουγκοφυσοῦν,
σειοῦνται, σειοῦνται τὰ μαυράδια,
ὀποῦ οἱ κλῶνοι ἀντικτυποῦν.
55. Μὲ τὰ μάτια τοὺς γυρεύουν
ὅπου εἴν' αἵματα πηχτά,
καὶ μὲς στὰ αἵματα χορεύουν
μὲ βρυχίσματα βραχνά·
56. καὶ χορεύοντας μανίζουν
εἰς τοὺς Ἕλληνες κοντά,
καὶ τὰ στήθια τοὺς ἐγγίζουν
μὲ τὰ χέρια τὰ ψυχρά.
57. Ἐκειὸ τὸ ἔγγισμα πηγαίνει
βαθειὰ μὲς στὰ σωθικά,
ὅθεν ὅλη ἡ λύπη βγαίνει,
καὶ ἄκρα αἰσθάνονται ἀσπλαχνιά.
58. Τότε αὐξαίνει τοῦ πολέμου
ὁ χορὸς τρομακτικά,
σὰν τὸ σκόρπισμα τοῦ ἀνέμου
στοῦ πελάου τὴ μοναξιά.
59. Κτυποῦν ὅλοι ἀπάνου κάτου·
κάθε κτύπημα ποὺ ἐβγεῖ
εἶναι κτύπημα θανάτου
χώρις νὰ δευτερωθῇ.
60. Κάθε σῶμα ἱδρώνει, ρέει·
λὲς κι ἐκείθενε ἡ ψυχὴ
ἀπ' τὸ μίσος ποὺ τὴν καίει
πολεμάει νὰ πεταχθῇ.
61. Τῆς καρδίας κτυπίες βροντᾶνε
μὲς στὰ στήθια τους ἀργά,
καὶ τὰ χέρια ὅπου χουμᾶνε
περισσότερο εἴν' γοργά.
62. Οὐρανὸς γι' αὐτοὺς δὲν εἶναι,
οὐδὲ πέλαγο, οὐδὲ γῆ·
γι' αὐτοὺς ὅλους τὸ πᾶν εἶναι
μαζωμένο ἀντάμα ἐκεῖ.
63. Τόση ἡ μάνητα κι ἡ ζάλη,
ποὺ στοχάζεσαι μὴ πὼς
ἀπὸ μία μεριὰ καὶ ἀπ' ἄλλη
δὲν εἴνει ἕνας ζωντανός.
64. Κοιτᾷ χέρια ἀπελπισμένα
πὼς θερίζουνε ζωές!
Χάμου πέφτουνε κομμένα
χέρια, πόδια, κεφαλές,
65. καὶ παλάσκες καὶ σπαθία
μὲ ὀλοσκόρπιστα μυαλά,
καὶ μὲ ὀλόσχιστα κρανία,
σωθικὰ λαχταριστά.
66. Προσοχὴ καμιὰ δὲν κάνει
κανείς, ὄχι, εἰς τὴ σφαγή·
πᾶνε πάντα ἐμπρός. Ὦ, φθάνει,
φθάνει· ἕως πότε οἱ σκοτωμοί;
67. Ποιὸς ἀφήνει ἐκεῖ τὸν τόπο,
πάρεξ ὅταν ξαπλωθεῖ;
Δὲν αἰσθάνονται τὸν κόπο
καὶ λὲς κι εἶναι εἰς τὴν ἀρχή.
68. Ὀλιγόστευαν οἱ σκύλοι,
καὶ «Ἀλλά», ἐφώναζαν, «Ἀλλά»,
καὶ τῶν Χριστιανῶν τὰ χείλη
«φωτιά», ἐφώναζαν, «φωτιά».
69. Λιονταρόψυχα, ἐκτυπιοῦντο,
πάντα ἐφώναζαν «φωτιά»,
καὶ οἱ μιαροὶ κατασκορπιοῦντο,
πάντα σκούζοντας «Ἀλλά».
70. Παντοῦ φόβος καὶ τρομάρα
καὶ φωνὲς καὶ στεναγμοί·
παντοῦ κλάψα, παντοῦ ἀντάρα,
καὶ παντοῦ ξεψυχισμοί.
71. Ἦταν τόσοι! Πλέον τὸ βόλι
εἰς τ' αὐτιὰ δὲν τοὺς λαλεῖ.
'Ὁλοι χάμου ἐκείτοντ' ὅλοι
εἰς τὴν τέταρτην αὐγή.
72. Σὰν ποτάμι τὸ αἷμα ἐγίνη
καὶ κυλάει στὴ λαγκαδιά,
καὶ τὸ ἀθῶο χόρτο πίνει
αἷμα ἀντὶς γιὰ τὴ δροσιά.
73. Τῆς αὐγῆς δροσάτο ἀέρι,
δὲν φυσὰς τώρα ἐσὺ πλιὸ
στῶν ψευδόπιστων τὸ ἀστέρι·
φῦσα, φῦσα εἰς τὸ ΣΤΑΥΡΟ!
74. Ἀπ' τὰ κόκαλα βγαλμένη
τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,
χαῖρε, ὦ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
75. Τῆς Κορίνθου ἰδοὺ καὶ οἱ κάμποι·
δὲν λάμπ' ἥλιος μοναχὰ
εἰς τοὺς πλάτανους, δὲν λάμπει
εἰς τ' ἀμπέλια, εἰς τὰ νερά.
76. Εἰς τὸν ἥσυχον αἰθέρα
τώρα ἀθώα δὲν ἀντηχεῖ
τὰ λαλήματα ἡ φλογέρα,
τὰ βελάσματα τὸ ἀρνί.
77. Τρέχουν ἅρματα χιλιάδες
σὰν τὸ κύμα εἰς τὸ γιαλό,
ἀλλ' οἱ ἀνδρεῖοι παλληκαράδες
δὲν ψηφοῦν τὸν ἀριθμό.
78. Ὦ τρακόσιοι, σηκωθεῖτε
καὶ ξανάλθετε σέ μας·
τὰ παιδιά σας θέλ' ἰδεῖτε
πόσο μοιάζουνε μέ σας.
79. Ὂλοι ἐκεῖνοι τὰ φοβοῦνται
καὶ μὲ πάτημα τυφλὸ
εἰς τὴν Κόρινθο ἀποκλειοῦνται
κι ὅλοι χάνουνται ἀπ' ἐδῶ.
80. Στέλνει ὁ ἄγγελος τοῦ ὀλέθρου
πείνα καὶ θανατικό,
ποὺ μὲ σχήμα ἑνὸς σκελέθρου
περπατοῦν ἀντάμα οἱ δυό·
81. καὶ πεσμένα εἰς τὰ χορτάρια
ἀπεθαίνανε παντοῦ
τὰ θλιμμένα ἀπομεινάρια
τῆς φυγῆς καὶ τοῦ χαμοῦ.
82. Κι ἐσὺ ἀθάνατη, ἐσὺ θεία,
ποὺ ὅτι θέλεις ἠμπορεῖς.
εἰς τὸν κάμπο, Ἐλευθερία,
ματωμένη περπατεῖς.
83. Στὴ σκιὰ χεροπιασμένες,
στὴ σκιὰ βλέπω κι ἐγὼ
κρινοδάχτυλες παρθένες
ὀποῦ κάνουνε χορό.
84. Στὸ χορὸ γλυκογυρίζουν
ὡραία μάτια ἐρωτικά,
καὶ εἰς τὴν αὔρα κυματίζουν
μαῦρα, ὀλόχρυσα μαλλιά.
85. Ἡ ψυχή μου ἀναγαλλιάζει
πὼς ὁ κόρφος καθεμιᾶς
γλυκοβύζαστο ἐτοιμάζει
γάλα ἀνδρείας κι ἐλευθεριάς.
86. Μὲς στὰ χόρτα, τὰ λουλούδια,
τὸ ποτήρι δὲν βαστῶ·
φιλελεύθερα τραγούδια
σὰν τὸν Πίνδαρο ἐκφωνῶ.
87. Ἀπ' τὰ κόκαλα βγαλμένη
τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,
χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
88. Πῆγες εἰς τὸ Μεσολόγγι
τὴν ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ,
μέρα ποὺ ἄνθισαν οἱ λόγγοι
γιὰ τὸ τέκνο τοῦ Θεοῦ.
89. Σοῦ 'λθε ἐμπρὸς λαμποκοπώντας
ἡ Θρησκεία μ' ἕνα σταυρό,
καὶ τὸ δάκτυλο κινώντας
ὀποῦ ἀνεῖ τὸν οὐρανό,
90. «σ' αὐτό», ἐφώναξε, «τὸ χῶμα
στάσου ὀλόρθη, Ἐλευθεριά!».
Καὶ φιλώντας σου τὸ στόμα
μπαίνει μὲς στὴν ἐκκλησιά.
91. Εἰς τὴν τράπεζα σιμώνει,
καὶ τὸ σύγνεφο τὸ ἀχνὸ
γύρω γύρω τῆς πυκνώνει
ποὺ σκορπάει τὸ θυμιατό.
92. Ἀγρικάει τὴν ψαλμωδία
ὀποῦ ἐδίδαξεν αὐτή·
βλέπει τὴ φωταγωγία
στοὺς Ἁγίους ἐμπρὸς χυτή.
93. Ποιοὶ εἴν' αὐτοὶ ποὺ πλησιάζουν
μὲ πολλὴ ποδοβολή,
κι άρματ', ἅρματα ταράζουν;
Ἐπετάχτηκες ἐσύ!
94. Ἅ, τὸ φῶς ποὺ σὲ στολίζει,
σὰν ἡλίου φεγγοβολῆ,
καὶ μακρίθεν σπινθηρίζει,
δὲν εἶναι, ὄχι, ἀπὸ τὴ γῆ.
95. Λάμψιν ἔχει ὅλη φλογώδη
χεῖλος, μέτωπο, ὀφθαλμός·
φῶς τὸ χέρι, φῶς τὸ πόδι,
κι ὅλα γύρω σου εἶναι φῶς.
96. Τὸ σπαθί σου ἀντισηκώνεις,
τρία πατήματα πατᾷς,
σὰν τὸν πύργο μεγαλώνεις,
κι εἰς τὸ τέταρτο κτυπᾷς.
97. Μὲ φωνὴ ποὺ καταπείθει
προχωρώντας ὁμιλεῖς:
«Σήμερ', ἄπιστοι, ἐγεννήθη,
ναί, τοῦ κόσμου ὁ Λυτρωτής.
98. Αὐτὸς λέγει, ἀφοκρασθεῖτε
«Ἐγὼ εἴμ' Ἄλφα, Ὠμέγα ἐγώ·
πέστε, ποὺ θ' ἀποκρυφθεῖτε
ἐσεῖς ὅλοι, ἂν ὀργισθῶ;
99. Φλόγα ἀκοίμητήν σας βρέχω,
πού, μ' αὐτὴν ἂν συγκριθῇ
κείνη ἡ κάτω ὀποῦ σας ἔχω,
σὰν δροσιὰ θέλει βρεθεῖ.
100. Κατατρώγει, ὠσὰν τὴ σχίζα,
τόπους ἄμετρα ὑψηλούς,
χῶρες, ὅρη ἀπὸ τὴ ρίζα,
ζῶα καὶ δέντρα καὶ θνητούς.
101. Καὶ τὸ πᾶν τὸ κατακαίει,
καὶ δὲν σώζεται πνοή,
πάρεξ τοῦ ἄνεμου ποὺ πνέει
μὲς στὴ στάχτη τὴ λεπτή»».
102. Κάποιος ἤθελε ἐρωτήσει
Τοῦ θυμοῦ Τοῦ εἴσ' ἀδελφή;
Ποιὸς εἴν' ἄξιος νὰ νικήσῃ
ἢ μὲ σὲ νὰ μετρηθῇ;
103. Ἡ γῆ αἰσθάνεται τὴν τόση
τοῦ χεριοῦ σου ἀνδραγαθιά,
ποὺ ὅλην θέλει θανατώσῃ
τὴ μισόχριστη σπορά.
104. Τὴν αἰσθάνονται καὶ ἀφρίζουν
τὰ νερά, καὶ τ' ἀγρικῶ
δυνατὰ νὰ μουρμουρίζουν
σὰν ρυάζετο θηριό.
105. Κακορίζικοι, ποὺ πᾶτε
τοῦ Ἀχελώου μὲς στὴ ροῆ
καὶ πιδέξια πολεμᾶτε
ἀπὸ τὴν καταδρομὴ
106. νὰ ἀποφύγετε; Τὸ κύμα
ἔγινε ὅλο φουσκωτό·
ἐκεῖ εὑρήκατε τὸ μνῆμα
πρὶν νὰ εὑρεῖτε ἀφανισμό.
107. Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει
κάθε λάρυγγας ἐχθροῦ,
καὶ τὸ ρεῦμα γαργαρίζει
τὲς βλασφήμιες τοῦ θυμοῦ.
108. Σφαλερὰ τετραποδίζουν
πλῆθος ἄλογα, καὶ ὀρθὰ
τρομασμένα χλιμιντρίζουν
καὶ πατοῦν εἰς τὰ κορμιά.
109. Ποιὸς στὸ σύντροφον ἀπλώνει
χέρι, ὠσὰν νὰ βοηθηθῇ·
ποιὸς τὴ σάρκα τοῦ δαγκώνει
ὅσο ποὺ νὰ νεκρωθῇ.
110. Κεφαλὲς ἀπελπισμένες,
μὲ τὰ μάτια πεταχτά,
κατὰ τ' ἄστρα σηκωμένες
γιὰ τὴν ὕστερη φορά.
111. Σβιέται -αὐξαίνοντας ἡ πρώτη
τοῦ Ἀχελώου νεροσυρμῆ-
τὸ χλιμίντρισμα καὶ οἱ κρότοι
καὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ γογγυσμοί.
112. Ἔτσι ν' ἄκουα νὰ βουίξῃ
τὸν βαθὺν Ὠκεανό,
καὶ στὸ κύμα του νὰ πνίξῃ
κάθε σπέρμα ἀγαρηνό!
113. Καὶ ἐκεῖ ποὺ 'ναι ἡ Ἁγία Σοφία
μὲς στοὺς λόφους τοὺς ἑπτά,
ὅλα τ' ἄψυχα κορμιά,
βραχοσύντριφτα, γυμνά,
114. σωριασμένα νὰ τὰ σπρώξῃ
ἡ κατάρα τοῦ Θεοῦ,
κι ἀπ' ἐκεῖ νὰ τὰ μαζώξῃ
ὁ ἀδελφὸς τοῦ Φεγγαριοῦ.
115. Κάθε πέτρα μνῆμα ἂς γένει,
κι ἡ Θρησκεία κι ἡ Ἐλευθεριὰ
μ' ἀργὸ πάτημα ἂς πηγαίνει
μεταξύ τους καὶ ἂς μετρά.
116. Ἕνα λείψανο ἀνεβαίνει
τεντωτό, πιστομητό,
κι ἄλλο ξάφνου κατεβαίνει
καὶ δὲν φαίνεται, καὶ πλιὸ
117. καὶ χειρότερα ἀγριεύει
καὶ φουσκώνει ὁ ποταμός·
πάντα, πάντα περισσεύει·
πολὺ φλοίσβισμα καὶ ἀφρός.
118. Ἅ, γιατί δὲν ἔχω τώρα
τὴ φωνὴ τοῦ Μωυσῆ;
Μεγαλόφωνα τὴν ὥρα
ὀποῦ ἐσβιοῦντο οἱ μισητοί,
119. τὸ Θεὸν εὐχαριστοῦσε
στοῦ πελάου τὴ λύσσα ἐμπρός,
καὶ τὰ λόγια ἠχολογοῦσε
ἀναρίθμητος λαός.
120. Ἀκλουθάει τὴν ἁρμονία
ἡ ἀδελφὴ τοῦ Ἀαρῶν,
ἡ προφήτισσα Μαρία,
μ' ἕνα τύμπανο τερπνὸν
121. καὶ πηδοῦν ὅλες οἱ κόρες
μὲ τσ' ἀγκάλες ἀνοικτές,
τραγουδώντας, ἀνθοφόρες,
μὲ τὰ τύμπανα κι ἐκειές.
122. Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψι
τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι
ποὺ μὲ βία μετράει τὴ γῆ.
123. Εἰς αὐτήν, εἴν' ξακουσμένο,
δὲν νικιέσαι ἐσὺ ποτέ·
ὅμως, ὄχι, δὲν εἴν' ξένο
καὶ τὸ πέλαγο γιὰ σέ.
124. Τὸ στοιχεῖον αὐτὸ ξαπλώνει
κύματ' ἄπειρα εἰς τὴ γῆ,
μὲ τὰ ὁποῖα τὴν περιζώνει,
κι εἶναι εἰκόνα σου λαμπρή.
125. Μὲ βρυχίσματα σαλεύει
ποὺ τρομάζει ἡ ἀκοή·
κάθε ξύλο κινδυνεύει
καὶ λιμνιώνα ἀναζητεῖ.
126. Φαῖνετ' ἔπειτα ἡ γαλήνη
καὶ τὸ λάμψιμο τοῦ ἡλιοῦ,
καὶ τὰ χρώματα ἀναδίνει
τοῦ γλαυκότατου οὐρανοῦ.
127. Δὲν νικιέσαι, εἴν' ξακουσμένο,
στὴν ξηρὰν ἐσὺ ποτέ·
ὅμως ὄχι δὲν εἴν' ξένο
καὶ τὸ πέλαγο γιὰ σέ.
128. Περνοῦν ἄπειρα τὰ ξάρτια,
καὶ σὰν λόγγος στριμωχτὰ
τὰ τρεχούμενα κατάρτια,
τὰ ὀλοφούσκωτα πανιά.
129. Σῦ τὲς δύναμές σου σπρώχνεις,
καὶ ἀγκαλὰ δὲν εἴν' πολλές,
πολεμώντας, ἄλλα διώχνεις,
ἄλλα παίρνεις, ἄλλα καῖς.
130. Μ' ἐπιθυμία νὰ τηράζῃς
δυὸ μεγάλα σὲ θωρῶ,
καὶ θανάσιμον τινάζεις
ἐναντίον τοὺς κεραυνό.
131. Πιάνει, αὐξαίνει, κοκκινίζει,
καὶ σηκώνει μιὰ βροντή,
καὶ τὸ πέλαο χρωματίζει
μὲ αἰματόχροη βαφή.
132. Πνίγοντ' ὅλοι οἱ πολεμάρχοι
καὶ δὲν μνέσκει ἕνα κορμί·
χαίρου, σκιὰ τοῦ Πατριάρχη,
ποὺ σὲ πέταξαν ἐκεῖ.
133. Ἐκρυφόσμιγαν οἱ φίλοι
μὲ τσ' ἐχθρούς τους τὴ Λαμπρή,
καὶ τοὺς ἔτρεμαν τὰ χείλη
δίνοντάς τα εἰς τὸ φιλί.
134. Κειες τὲς δάφνες ποὺ ἐσκορπίστε
τώρα πλέον δὲν τὲς πατεῖ,
καὶ τὸ χέρι ὀποῦ ἐφιλῆστε
πλέον, ἅ, πλέον δὲν εὐλογεῖ.
135. Ὂλοι κλαψτε· ἀποθαμένος
ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησιάς·
κλάψτε, κλάψτε· κρεμασμένος
ὠσὰν νὰ 'τανε φονιάς!
136. Ἔχει ὀλάνοικτο τὸ στόμα
π' ὧρες πρῶτα εἶχε γευθεῖ
τ' Ἅγιον Αἷμα, τ' Ἅγιον Σῶμα·
λὲς πὼς θὲ νὰ ξαναβγῇ
137. ἡ κατάρα ποὺ εἶχε ἀφήσει,
λίγο πρὶν νὰ ἀδικηθῇ,
εἰς ὁποῖον δὲν πολεμήσει
καὶ ἠμπορεῖ νὰ πολεμῇ.
138. Τὴν ἀκούω, βροντάει, δὲν παύει
εἰς τὸ πέλαγο, εἰς τὴ γῆ,
καὶ μουγκρίζοντας ἀνάβει
τὴν αἰώνιαν ἀστραπή.
139. Ἡ καρδιὰ συχνοσπαράζει.
Πλὴν τί βλέπω; Σοβαρὰ
νὰ σωπάσω μὲ προστάζει
μὲ τὸ δάκτυλο ἡ θεά.
140. Κοιτάει γύρω εἰς τὴν Εὐρώπη
τρεῖς φορὲς μ' ἀνησυχιά·
προσηλώνεται κατόπι
στὴν Ἑλλάδα, καὶ ἀρχινά:
141. «Παλληκάρια μου, οἱ πολέμοι
γιὰ σας ὅλοι εἶναι χαρά,
καὶ τὸ γόνα σας δὲν τρέμει
στοὺς κινδύνους ἐμπροστά.
142. Ἀπ' ἐσᾶς ἀπομακραίνει
κάθε δύναμη ἐχθρική,
ἀλλὰ ἀνίκητη μιὰ μένει
ποὺ τὲς δάφνες σας μαδεῖ.
143. Μία, ποὺ ὅταν ὠσὰν λύκοι
ξαναρχόστενε ζεστοί,
κουρασμένοι ἀπὸ τὴ νίκη,
ἄχ, τὸ νοῦ σᾶς τυραννεῖ.
144. Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει
ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει,
«πάρ' το», λέγοντας, «καὶ σῦ».
145. Κειο τὸ σκῆπτρο πού σας δείχνει
ἔχει ἀλήθεια ὡραία θωριά·
μὴν τὸ πιάστε, γιατί ρίχνει
εἱσὲ δάκρυα θλιβερά.
146. Ἀπὸ στόμα ὀποῦ φθονάει,
παλληκάρια, ἂς μὴν πωθεῖ,
πὼς τὸ χέρι σας κτυπάει
τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.
147. Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους
τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:
«Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους
δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά».
148. Τέτοια ἀφήστενε φροντίδα·
ὅλο τὸ αἷμα ὀποῦ χυθεῖ
γιὰ θρησκεία καὶ γιὰ πατρίδα
ὅμοιαν ἔχει τὴν τιμή.
149. Στὸ αἷμα αὐτό, ποὺ δὲν πονεῖτε
γιὰ πατρίδα, γιὰ θρησκειά,
σᾶς ὁρκίζω, ἀγκαλισθεῖτε
σὰν ἀδέλφια γκαρδιακά.
150. Πόσο λείπει, στοχασθεῖτε,
πόσο ἀκόμη νὰ παρθῇ·
πάντα ἡ νίκη, ἂν ἐνωθῇτε,
πάντα ἐσᾶς θ' ἀκολουθεῖ.
151. Ὦ ἀκουσμένοι εἰς τὴν ἀνδρεία,
καταστῆστε ἕνα Σταυρὸ
καὶ φωνάξετε μὲ μία:
«Βασιλεῖς, κοιτάξτ' ἐδῶ!
152. Τὸ σημεῖον ποὺ προσκυνᾶτε
εἶναι τοῦτο, καὶ γι' αὐτὸ
ματωμένους μας κοιτᾶτε
στὸν ἀγῶνα τὸ σκληρό.
153. Ἀκατάπαυστα τὸ βρίζουν
τὰ σκυλιὰ καὶ τὸ πατοῦν
καὶ τὰ τέκνα τοῦ ἀφανίζουν,
καὶ τὴν πίστι ἀναγελοῦν.
154. Ἐξ αἰτίας τοῦ ἐσπάρθη, ἐχάθη
αἷμα ἀθῶο χριστιανικό,
ποὺ φωνάζει ἀπὸ τὰ βάθη
τῆς νυκτός: Νὰ ἐκδικηθῶ.
155. Δὲν ἀκοῦτε, ἐσεῖς εἰκόνες
τοῦ Θεοῦ, τέτοια φωνή;
Τώρα ἐπέρασαν αἰῶνες
καὶ δὲν ἔπαυσε στιγμή.
156. Δὲν ἀκοῦτε; Εἰς κάθε μέρος
σὰν τοῦ Ἄβελ καταβοᾷ·
δὲν εἴν' φύσημα τοῦ ἀέρος
ποὺ σφυρίζει εἰς τὰ μαλλιά.
157. Τί θὰ κάμετε; Θ' ἀφῆστε
νὰ ἀποκτήσωμεν ἐμεῖς
λευθεριάν, ἢ θὰ τὴν λύστε
ἐξ αἰτίας πολιτικῆς;
158. Τοῦτο ἀνίσως μελετᾶτε
ἰδοὺ ἐμπρός σας τὸν Σταυρό:
Βασιλεῖς, ἐλᾶτε, ἐλᾶτε,
καὶ κτυπήσετε κι ἐδῶ!»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Ο Ναός μας την Κυριακή της Σταυροπροσκυνησεως θα είναι ανοιχτός απο τις 8 το πρωί εως 12 το μεσημέρι για να μπορούν οι πιστοί να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό και να προσευχηθουν σεβομενοι τα μετρα προφύλαξης.
Χρόνια Πολλά σε όλους. Ο Τίμιος Σταυρός να μας προστατεύει. 

ΑΝΑΚΟΊΝΩΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Δελτίον Τύπου

Λάρισα, 17 Μαρτίου 2020.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Ἡ φετινή Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι πρωτοφανής καί δυσκολότερη ἀπό ὅσες ἔχουμε ζήσει ἕως σήμερα. Καί τοῦτο, ὄχι μόνο γιατί μιά πανδημία μᾶς κτύπησε τήν πόρτα, κάτι πού εἴχαμε νά ζήσουμε γιά πάνω ἀπό αἰῶνα στόν τόπο μας, ἀλλά καί διότι καλού­μαστε νά συμμορφωθοῦμε σέ μέτρα, τά ὁποῖα πολύ μᾶς δυσκολεύουν καί μᾶς ταπεινώνουν. Βέβαια, εἶναι πολύτιμη ἡ διδασκαλία τῶν Πα­τέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί μάλιστα τῶν ἀσκητικῶν, πώς ὅ,τι μᾶς δυσκολεύει καί μᾶς ταπεινώνει, συνάμα μᾶς ὠφελεῖ καί μᾶς φέρνει πιό κοντά στόν Κύριο τῆς Δόξας, Ἐκεῖνον πού πρῶτος ταπεινώθηκε «δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν».

            Ὅμως, ἔχουμε νά κάνουμε μέ ἕναν ἰδιότυπο ἐχθρό, ἀόρατο καί ἱκανό νά ἐπιφέρει πολλές παράπλευρες ἀπώλειες. Αὐτό ἀναδεικνύε­ται ἰδίως, καθώς ἐξαντλεῖται ἡ ὑπομονή μας καί φαίνεται ἡ ἀδυναμία μας νά ἀντέξουμε. Κι ὅμως, πρέπει νά προσέξουμε καί τήν ἀτομική μας ὑγιεινή καί τήν ψυχική μας ὑγεία καί τήν ἐκκλησιαστική ἐνότητα καί τή συνοχή τῆς κοινωνίας μας, χωρίς μεμψιμοιρία ἤ ἀγωνία, χωρίς περιττούς ἐκνευρισμούς ἤ ἀνόητους παλλικαρισμούς. Ἰδιαίτερη προ­σοχή πρέπει νά ἐπιδειχθεῖ στίς πηγές τῆς πληροφόρησής μας, καθώς στά πλαίσια τῆς γενικότερης ἀνησυχίας, εἶναι πολύ εὔκολη ἡ διασπο­ρά ψευδῶν εἰδήσεων καί δημιουργίας κλίματος πανικοῦ.

            Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει γιά νά ἐξασφαλίζει τήν εἰρήνη τοῦ Χρι­στοῦ στόν κόσμο, ἰδίως σέ ἐποχές δυσχείμερες, πολύπλοκες καί προ­βληματικές. Τώρα λοιπόν, πού ἡ ἐπιστήμη μας δυσκολεύεται νά βρεῖ λύσεις, τώρα ἡ Ἐκκλησία καλεῖ σέ μεγαλύτερο σεβασμό πρός ὅσους ἀγωνίζονται γιά τήν καταστολή τοῦ φαινομένου. Ἐκφράζει τήν εὐ­γνωμοσύνη Της πρός τούς ἐπαγγελματίες ὑγείας, οἱ ὁποῖοι πρώτιστα στά δημόσια νοσοκομεῖα καί ἀλλοῦ, ἐργάζονται αὐτοθυσιαστικά καί μέ αἴσθημα εὐθύνης. Ἐκφράζει τήν ἐμπιστοσύνη Της καί προσφέρει τήν ὑπακοή Της πρός ὅσους φέρουν τήν εὐθύνη τῆς λήψης καί ἐφαρ­μογῆς μέτρων, παρ’ ὅλους τούς παραπικρασμούς πού ἐνδέχεται νά δημιουργήσουν. Ζεῖ καί κατανοεῖ τήν πραγματικότητα, γι’ αὐτό καί προσαρμόζεται ἀνάλογα, χωρίς νά ξεχνᾶ ποτέ τήν πρωταρχική Της εὐθύνη, τή σωτηρία «ψυχῶν ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε καί ἀνέστη».

            Μετά λοιπόν τήν ἀπό 16 Μαρτίου 2020 Ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τήν ἐπιπρόσθετη ἐπι­βολή μέτρων ἀπό μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Κυβέρνησης μέ τήν ὑπ’ ἀριθ. 2867/Υ1/16-3-2020 Κοινή Ὑπουργική Ἀπόφαση (Φ.Ε.Κ. 872/Β΄/16-3-2020) μέ τίτλο «Ἐπιβολή τοῦ μέτρου τῆς προσωρινῆς ἀπαγόρευσης τῆς τέλεσης κάθε εἴδους λειτουργιῶν καί ἱεροπραξιῶν στούς θρη­σκευτικούς χώρους λατρείας γιά τό χρονικό διάστημα ἀπό 16.3.2020 ἕως 30.3.2020», μέ τήν ὁποία ἀπαγορεύεται προσωρινά καί μέχρι τίς 30.3.2020 ἡ τέλεση κάθε εἴδους λειτουργίας καί ἱεροπραξίας στούς Ἱερούς μας Ναούς, ἡ Ἱερά Μητρόπολη Λαρίσης καί Τυρνάβου ἀνα­κοινώνει τά ἑξῆς:

1. Ἡ Λάρισα ἔφθασε νά εἶναι πόλη βουβή, σέ καμία περίπτωση ὅμως, δέν θά γίνει πόλη νεκρή. Εἴμαστε ἐδῶ καί ἀγωνιζόμαστε! Γιά νά φανεῖ τό ἥρεμο θάρρος καί ἡ ἀντοχή τῆς πόλης, κάθε ἀπόγευμα θά κτυπᾶνε οἱ καμπάνες τῶν Ἱερῶν Ναῶν, χωρίς ὅμως, αὐτό νά σημαίνει ὅτι θά πραγματοποιοῦνται Ἀκολουθίες. Πλέον ἡ κωδω­νοκρουσία θά σημαίνει τήν ἔναρξη τῆς ἀναμετάδοσης Ἀκολουθί­ας ἀπό τό Ραδιόφωνο! Οἱ καμπάνες θά σημαίνουν ὡς ἑξῆς: α. Ἀπό Δευτέρα ἕως Πέμπτη στίς 6 μ.μ. πρίν τήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου, β. Τήν Παρασκευή στίς 7:30 μ.μ. πρίν τήν Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν, γ. Τό Σάββατο στίς 6 μ.μ. πρίν τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑ­σπερινοῦ, δ. Τό πρωί τῆς Κυριακῆς στίς 8 π.μ., καί ε. Τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς στίς 6 μ.μ. γιά τόν Κατανυκτικό Ἑσπερινό. Ἐπαναλαμβά­νουμε καί τονίζουμε ὅτι μέχρι τήν ἅρση τῶν μέτρων, τό κτύπημα τῆς καμπάνας θά σημαίνει τήν ἔναρξη ραδιοφωνικῆς ἀναμετάδοσης τῆς ἐνδιάτακτης Ἀκολουθίας.
2. Οἱ Ἱεροί Ναοί τῆς Μητροπόλεώς μας παραμένουν ἀνοικτοί σέ ὅποιον ἐπιθυμεῖ νά προσευχηθεῖ ἀτομικά καί γιά λίγα λεπτά. Ὅ­σοι εἰσέρχονται εύθύνονται γιά τήν τήρηση τῶν μέτρων ὑγιεινῆς ὅ­πως ἔχουν ἐξαγγελθεῖ, γιά τήν περίοδο πανδημίας πού διανύουμε. Στήν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ θά ὑπάρχει ἀντισηπτικό, ἐνῶ δέν ἐπιτρέπεται ἡ ταυτόχρονη παρουσία στό χῶρο τοῦ Ναοῦ περισσότερων ἀπό δέκα (10) πιστῶν, οἱ ὁποῖοι πρέπει νά τηροῦν ἀπόσταση δύο (2) μέτρων ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο.
3. Στούς Ἱερούς Ναούς δέν ἐπιτρέπεται νά πραγματοποιηθοῦν Θεῖες Λειτουργίες καί λοιπές Ἀκολουθίες τῆς περιόδου. Ἑπομένως, γίνεται ἔκκληση στούς πιστούς νά παραμείνουν σπίτι τους καί νά πα­ρακολουθήσουν τίς Ἀκολουθίες ἀπό τό Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἱε­ρᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου στούς 96,3 χιλιοκύκλους τῶν FM. Ἐπίσης, ἀναμεταδόσεις θά πραγματοποιοῦνται καί ἀπό τούς τηλεοπτικούς καί ἀπό τούς ραδιοφωνικούς σταθμούς τῆς περιφέρειας Θεσσαλίας, κατά τό πρόγραμμα πού ἀνακοινώνουν.
4. Συνέπεια τῆς ἀπαγόρευσης τέλεσης τῆς Θείας Λειτουργίας εἶναι ὅτι δέν θά ὑπάρχει Θεία Κοινωνία πρός μετάδοση. Γιά λόγους πού ὁ Ἅγιος Θεός ξέρει, καταντήσαμε στή γενιά μας νά ὑποστοῦμε αὐτό τό ἀδόκητο ἐπιτίμιο. Παρακαλοῦνται οἱ πιστοί μας νά μήν πιέ­ζουν τούς Ἱερεῖς μας γιά μετάδοση της Θείας Κοινωνίας, καθώς στούς Ναούς ὑπάρχει ὁ Ἄρτος τῆς ἀνάγκης, δηλαδή Θεία Κοινωνία γιά ὅ­σους εἶναι ἀσθενεῖς σέ τελικό στάδιο καί ἔχουν πραγματικά ἀνάγκη. Ἐννοεῖται πώς οἱ Ἱερεῖς μας μεταβαίνουν ἄφοβα σέ ὅσα σπίτια τούς καλοῦν γιά νά μεταδώσουν τή Θεία Κοινωνία, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει πραγματικός λόγος. Κατά τά λοιπά ἰσχύουν ὅσα περί Θείας Κοινωνί­ας εἴπαμε σέ προη­γούμενο Δελτίο Τύπου.
5. Ὑπενθυμίζεται ὅτι τόσο κατά τήν Ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνό­δου, ὅσο καί κατά τήν Κοινή Ὑπουργική Ἀπόφαση τῆς Ἑλληνικῆς Κυ­βερνήσεως, ὅλες οἱ Ἱερές Μονές παραμένουν κλειστές. Οἱ Μοναχοί καί οἱ Μοναχές μας προσεύχονται γιά ὅλους, σέ μιά σπάνια εὐκαιρία μόνωσης καί ἡσυχίας. Δέν ἐπιτρέπεται νά τούς ταράξουμε μέ ἐπισκέ­ψεις ἤ παράλογες ἀπαιτήσεις. Ὅσες Ἀκολουθίες τελεσθοῦν στίς Ἱε­ρές Μονές ἀφοροῦν μόνο στίς μοναχικές ἀδελφότητες, οἱ ὁποῖες θά τίς τελοῦν κεκλεισμένων τῶν θυρῶν. Οἱ Ἱερές Μονές ἀνέκαθεν λογί­ζονταν χῶροι προσευχῆς, νήψης καί ἡσυχίας καί ὄχι τουριστικοί προ­ορισμοί, χῶροι περιπάτου ἤ κοινωνικῶν ἐκδηλώσεων.
6. Ὑπενθυμίζεται αὐτό πού καί στό προηγούμενο Δελτίο Τύπου εἶχε τονιστεῖ ὅτι ἡ Ἱερά Μητρόπολη Λαρίσης καί Τυρνάβου συμμορ­φώνεται πλήρως καί ἀπολύτως πρός τίς Ἀποφάσεις καί Ἐγκυκλίους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἑπομένως, ὅ,τι ἀποφασίζει ἡ Ἱερά Σύνοδος ἰσχύει αὐτομάτως, χωρίς ἄλλη ἀπόφαση ἤ ἰδιαίτερη ἀνακοίνωση. Ἑπομένως, θέματα Μυστηρίων καί λοιπῶν Ἱεροπραξιῶν (κηδεῖες, μνημόσυνα κλπ) ρυθμίζονται κατά τίς ἀνακοι­νώσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.
7. Λόγω λειτουργίας τῶν γραφείων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου μέ προσωπικό ἀσφαλείας, πρίν τή μετάβαση τοῦ ὁποιουδήποτε καί γιά ὁποιοδήποτε λόγο σέ αὐτά, πρέπει νά προη­γεῖται τηλεφωνική συνεννόηση γιά τήν ὥρα προσέλευσης καί τά τυ­χόν ἀπαραίτητα δικαιολογητικά.
8. Ὑπενθυμίζεται πώς εἶναι σέ ἰσχύ ἀναστολή ὅλων τῶν κατη­χητικῶν, πολιτιστικῶν καί ἀθλητικῶν δραστηριοτήτων τῆς Ἱερᾶς Μη­τροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου, καθώς καί τῶν προγραμματισθει­σών ἐπετειακῶν ἐκδηλώσεων.
9. Ὑποβάλλεται θερμή παράκληση νά μνημονεύονται στίς προ­σευχές τῶν Χριστιανῶν μας κατά προτεραιότητα ὅσοι δίνουν τή μάχη μέ τήν πανδημία καί ὅσοι δίνουν τήν ἰδιότυπη μάχη στόν Ἕβρο καί τά νησιά μας.

Ἀδελφοί μου, θαρσεῖτε! Μείζων ὁ ἐν ἡμῖν! Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τή μεσιτεία τῆς Παναγίας μας, θά ξεπερασθεῖ καί αὐτή ἡ δύσκολη συγκυρία, τήν ὁποίαν ὅμως, καλό εἶναι νά ἀξιοποιήσουμε ὡς ἐμπειρία ζωῆς.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΑΝΑΚΟΊΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ

Όλοι μαζί κάθε βραδυ, μια προσευχή για να βγούμε γρήγορα από την δοκιμασία αυτή. 

Η ΕΝΟΡΊΑ ΜΑΣ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Αδελφοί.
  Αυτές τις ημέρες δοκιμαζόμαστε όλοι απο την πανδημία που μαστίζει τον κόσμο ολόκληρο και καλούμαστε με σύνεση, υπευθυνότητα, και σοβαρότητα να αντιμετωπίσουμε αυτην την κατάσταση.
Οι ειδικοί μας συνέστησαν τους τρόπους προφύλαξης που πρέπει να ακολουθούμε. Αυτό θα έχει ως συνέπεια να περιορίσουμε τις εξόδους μας και τις συναναστροφες μας με πολύ κόσμο.
Αυτές τις ημέρες ακούγονται αρκετές φωνές που μιλάνε για το τι θα κάνει η Εκκλησία γυρω απο την θεία κοινωνία. Φωνές χωρίς εκκλησιαστικο φρόνημα που απαιτούν όλους εμάς να μην κοινωνουμε. Να μην δεχόμαστε τον Χριστό! Αυτό ενοχλεί σήμερα!
Ευχόμαστε η Ιερα Σύνοδος να πάρει μια σοφή απόφαση για το πως θα τελούνται οι θείες Λειτουργίες για όσο διάστημα χρειαστεί.
Η Ενορία μας ομως αδελφοί δεν θέλει να σταματήσει την επικοινωνία με τους ενορίτες και τους φίλους που θέλουν να ειναι μαζί μας στον αγώνα τον πνευματικό, ιδιαίτερα αυτές τις κρισημες ημέρες.
Γι αυτό, απο την Δευτέρα 16 Μαρτίου, θα δημιουργηθεί μια δραστηριότητα από την σελίδα του Ναού μας, ενημέρωσης σε πνευματικά, ενοριακά και κοινωνικά θέματα που θα μπορούμε όλοι να επικοινωνούμε.  Θα αναρτώνται κηρύγματα, ενημερώσεις και θέματα προς συζητηση.
Στο email του Ναού θα μπορεί ο καθένας να επικοινωνεί μαζι μας.
Το email ειναι ag. georgios.giannoulis@gmail.com .
Απο το email θα μιλάτε με τον Ιερέα της Ενορίας μας π. Ιωάννη Κατρανίδη που θα συντονίζει αυτην την προσπάθεια.
Επίσης όσοι από εσάς έχετε Facebook θα μπορείτε να μπαίνετε στην σελίδα του Ναού μας και απο εκει να ενημερώνεστε και να συζητάτε με τον π. Ιωάννη.
Θα δημιουργηθεί μiα ομάδα της Ενορίας Γιάννουλης στο viber για τον ίδιο σκοπό, την επικοινωνία με την Ενορία μας. Όσοι έχετε viber, μπορειτε να στείλετε μήνυμα στο 6945896675, στον αριθμό του π. Ιωάννη και να μπείτε στην ομάδα μας.
 Η όλη προσπάθεια γίνεται για να μην χαθεί η επικοινωνία με την Ενορία μας και να ενωθούμε όλοι μαζί σαν μια γροθιά για το καλό ολων μας.

Σας καλούμε όλους κοντά μας, κοντά στον Χριστό και την Εκκλησία Του. Κοντά στην Ενορία μας.
Μια Ενορία.... μια αγκαλιά!
Καλη δύναμη, υπομονή, χωρίς φόβο και με πολύ ελπίδα και πίστη στον Θεό. 

ΔΕΛΤΊΟ ΤΎΠΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ

Λάρισα, 11 Μαρτίου 2020.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

    Εὐρεία σύσκεψη παραγματοποιήθηκε στήν Ἱερά Μητρόπολη Λαρίσης καί Τυρνάβου, προκειμένου νά ἐξεταστοῦν σέ τοπικό ἐπίπεδο ζητήματα πού σχετίζονται μέ τήν ἐξέλιξη τῆς ἐξάπλωσης τοῦ κοροναϊοῦ (Covid-19) καί τίς προγραμματισμένες δραστηριότητες στά πλαίσια τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Στή σύσκεψη προσκλήθηκαν ὅλοι οἱ Ἀρχιερατικοί Ἐπίτροποι ἀπό τίς κατά τόπους Ἀρχιερατικές Περιφέρειες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, ἔμπειροι Πνευματικοί καί οἱ Ἡγούμενοι τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἐπίσης μετεῖχαν, ὁ Ἐλλογιμώτατος κ. Χρῆστος Χατζηχριστοδούλου, Καθηγητής Ἐπιδημιολογίας τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς Λάρισας, καί ὁ Ἐλλογιμώτατος κ. Νικόλαος Τσιρέλης, Εἰδικος ἐπί του Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας.

Στή σύσκεψη, ἀπό κοινοῦ καί μέ ὁμοφωνία ἐκφράστηκε ἡ βούληση νά καταβληθεῖ ἀπό πλευρᾶς ὅλων τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων, κάθε δυνατή προσπάθεια ὥστε, χωρίς νά δοθεῖ χῶρος στίς διάφορες φοβίες ἤ καί τόν πανικό, νά πρυτανεύσει στήν περιοχή πνευματικῆς εὐθύνης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου, ἡ σύνεση καί ἡ ψυχραιμία, ὡς πρόκριμα ὑπεύθυνης καί ἀποτελεσματικῆς ἀντιμετώπισης τῶν προκλήσεων τῆς περιόδου καί τῆς διακονίας τῶν πνευματικῶν ἀναγκῶν τοῦ λαοῦ μας.

Εἰδικότερα ἀποφασίστηκαν τά ἀκόλουθα:

1. Νά τονισθεῖ σέ ὅσους ἐπισκέπτονται τούς Ἱερούς Ναούς, τίς Ἱερές Μονές, τά Ἱδρύματα, τά Γραφεῖα καί τούς λοιπούς χώρους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου, ἡ αὐτόνόητη ὑποχρέωση τήρησης τῶν κανόνων ὑγιεινῆς, ὅπως ἔχουν ἐξειδικευθεῖ κατά τήν περίοδο αὐτήν ἀπό τίς Ἀνακοινώσεις τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας.

2. Νά ληφθεῖ πρόνοια ηὐξημένης, σχολαστικῆς καθαριότητας τῶν ἐπιφανειῶν καί σωστός ἀερισμός τῶν λατρευτικῶν, προνοιακῶν καί λοιπῶν ἐκκλησιαστικῶν χώρων.

3. Νά γίνει σύσταση σέ ὅσους ἐμφανίζουν συμπτώματα τῆς ἀσθενείας, ἀλλά καί σέ ὅσους ἀνήκουν στίς ὑγειονομικά εὐπαθεῖς ὁμάδες, ἰδίως σέ ὅσους πάσχουν ἀπό ἀναπνευστικά προβλήματα ἤ σακχαρώδη διαβήτη ἤ καρδιαγγειακά νοσήματα, καθώς καί στούς ἀνοσοκατεσταλμένους, νά περιοριστοῦν στό σπίτι τους καί νά τηροῦν ἐπακριβῶς τίς ὁδηγίες τῶν ὑπευθύνων ἰατρῶν τους. Σέ περίπτωση πού ἐπιθυμοῦν πολύ, ἰδίως κατά τίς μεγάλες ἑορτές τῆς περιόδου, νά μεταβοῦν σέ Ναό γιά προσκύνηση κάποιας εἰκόνας ἤ τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἄν δέν ἔχουν κάποια ἀντίστοιχη εἰκόνα σπίτι τους, νά ἐπιφυλαχθοῦν καί νά προσέλθουν μέ συντομία σέ ὧρες πού δέν θά ὑπάρχει κόσμος στούς Ἱερούς Ναούς καί ἐκτός Ἀκολουθίας, ὥστε νά μή συγχρωτισθοῦν καί νά μήν περιμένουν σέ οὐρές.

4. Ὅσοι ἐπιφυλαχθοῦν καί δέν προσέλθουν στούς Ἱερούς Ναούς κατά τή διάρκεια ἰσχύος τῶν μέτρων κατά τῆς ἐπιδημίας τοῦ κορονοϊοῦ, μποροῦν κάλλιστα νά παρακολουθοῦν τίς Ἱερές Ἀκολουθίες ἀπό τίς τηλεοπτικές καί ραδιοφωνικές ἀναμεταδόσεις. Αὐτό εἶναι περισσότερο συμβατό μέ τό πνευματικό κλίμα τῆς περιόδου πού ἐπιβάλλει νηστεία ἔργων καί λόγων καί συνεπῶς ἡσυχαστική κατάνυξη καί ἐπαύξηση τῆς ἀτομικῆς προσευχῆς στόν ἰδιαίτερο χῶρο τοῦ καθενός. Ἡ προσευχή δέν εἶναι ζήτημα τόπου, ἀλλά τρόπου καί ψυχικῆς κατάστασης.

5. Αὐτονόητο εἶναι ὅτι ἡ Ἱερά Μητρόπολη Λαρίσης καί Τυρνάβου συμμορφώνεται πλήρως καί ἀπολύτως πρός τίς Ἀποφάσεις καί Ἐγκυκλίους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἑπομένως, ὅ,τι ἀποφασίζει ἡ Ἱερά Σύνοδος ἰσχύει αὐτομάτως, χωρίς ἄλλη ἀπόφαση ἤ ἰδιαίτερη ἀνακοίνωση.

6. Ἀναστέλλονται ὅλες οἱ πολιτιστικές καί κατηχητικές δραστηριότητες τῶν Ἐνοριῶν, Μονῶν καί Χριστιανικῶν Συλλόγων ἕως τήν Κυριακή 29 Μαρτίου 2020, μέ πιθανότητα περαιτέρω παράτασης, κατά τίς ἀνακοινώσεις τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας καί τίς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Κατόπιν αὐτοῦ, δέν θά πραγματοποιηθοῦν τά κατηχητικά μαθήματα στίς Ἐνορίες, οἱ συγκεντρώσεις τῶν Ὁμάδων στά Χριστιανικά Σωματεῖα, οἱ Κύκλοι Μελέτης Ἁγίας Γράφης κάθε τύπου καί σέ κάθε τόπο, καθώς καί τά Ἑσπερινα Κηρύγματα. Ἐπίσης, ἀναβάλλονται οἱ προγραμματισμένες συγκεντρώσεις τῶν Σχολῶν Γονέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου.

7. Τό Ἑσπερινό Κήρυγμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἱερωνύμου, τό ὁποῖο πραγματοποιεῖται στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Ἀχιλλίου Λαρίσης κάθε Τρίτη μετά τήν Παράκληση, θά πραγματοποιεῖται ἑφ’ ἑξῆς καί μέχρι νεωτέρας ραδιοφωνικά. Αὐτό σημαίνει πώς δέν θά πραγματοποιεῖται στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Ἀχιλλίου, ἀλλά θά ἀναμεταδίδεται ἀπό τό Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου στούς 96,3 χιλιοκύκλους τῶν FM.

8. Ἀναβάλλεται ἡ ἑορτή τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων γιά τή διπλή Ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου, ἡ ὁποία ἐπρόκειτο νά πραγματοποιηθεῖ τό Σάββατο 21 Μαρτίου 2020 κατ’ ἀρχήν στό Δημοτικό Ὠδεῖο Λάρισας, ἐναλλακτικά δέ στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Λαρίσης.

9. Ἀναβάλλεται ἡ Ἡμερίδα τῶν Κατηχητῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου, ἡ ὁποία εἶχε προγραμματιστεῖ γιά τό Σάββατο 28 Μαρτίου 2020 στό χῶρο τοῦ «Ἐπιουσίου» στό Ἐπισκοπεῖο Λαρίσης.

10. Ἀναβάλλεται ἡ Ἱερατική Σύναξη τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου, ἡ ὁποία εἶχε προγραμματιστεῖ γιά τήν Πέμπτη 19 Μαρτίου 2020 στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Δελερίων Τυρνάβου.

11. Ἀναστέλλεται ἐν μέρει καί περιορίζεται ἡ λειτουργία τῶν γραφείων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου ὡς πρός τήν ὑποδοχή κοινοῦ. Μέχρι τήν Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020, μέ πιθανότητα περαιτέρω παράτασης, τά γραφεῖα θά δέχονται κοινό γιά μία μόνον ὥρα μεταξύ 11:00΄ π.μ. καί 12:00΄ μ., προκειμένου νά διευκολυνθεῖ ἡ ἔκδοση ἀδειῶν γάμου καί διαζευκτηρίων ἐγγράφων, καθώς καί νά διεκπεραιωθεῖ ἠ ὁποιαδήποτε ἄλλη ὑπόθεση.

12. Ἀναστέλλεται μέχρι νεωτέρας ἡ λειτουργία τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου, τόσο στήν ἕδρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ὅσο καί στά παραρτήματα.

13. Δέν θίγεται τό ὡράριο καί ἡ διαδικασία διανομῆς τοῦ συσσιτίου καθώς ἀπό ἑξαμήνου ἔχουν παγιωθεῖ μεταξύ 12:00΄ μ. καί 13:00΄ μ.μ. σέ συσκευασίες μιᾶς χρήσης.

14. Ἀναστέλλονται ὅλες οἱ προγραμματισμένες ἐπισκέψεις ἰδιωτῶν, φορέων καί συλλόγων στά Ἱδρύματα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἡ εἴσοδος σέ αὐτά ἐπιτρέπεται μόνο στούς ἐργαζομένους καί τούς τροφίμους. Ἡ διαδικασία προμήθειας ἐφοδίων θά ρυθμισθεῖ κατά περίπτωση.

15. Ἀνακαλοῦνται ὅλες οἱ ἤδη δοθεῖσες σέ Ἐνορίες, Μονές καί Χριστιανικούς Συλλόγους ἄδειες γιά τήν πραγματοποίηση ἐκδρομῶν ἐσωτερικοῦ καί εξωτερικοῦ καί ἀπαγορεύεται ὁ προγραμματισμός ἄλλων μέχρι τό Πάσχα.

16. Ἀναβάλλεται τό ἐαρινό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου.

17. Ἀναβάλλεται ἡ προσκυνηματική ἐκδρομή τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου, ἠ ὁποία εἶχε προγραμματισθεῖ ἀπό 1ης ἕως 7ης Ἰουλίου 2020 στήν Ἁγία Πετρούπολη Ρωσίας.

18. Ἀναβάλλεται ἡ τέλεση Ἱερῶν Ἀγρυπνιῶν γιά ὅλην τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

19. Δέν ἀναστέλλεται ἠ λειτουργία κανενός Ἱεροῦ Ἐνοριακοῦ Ναοῦ, οὔτε ἀναβάλλεται ἤ καταργεῖται ἡ τέλεση τῆς ὁποιασδήποτε Ἀκολουθίας. Μέ μέριμνα τῶν Προϊσταμένων καί τῶν Ἱεροψαλτῶν τῶν Ἱερῶν Ναῶν θά καταβληθεῖ προσπάθεια, ὥστε οἱ Ἀκολουθίες νά συντμηθοῦν καί νά διαρκοῦν λιγότερο ἀπό ὅ,τι συνήθως. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι θά περικοποῦν οἱ Ἀκολουθίες, ἀλλά ὅτι δέν θά ψάλλονται ἀργά μέλη καί δέν θά γίνεται ἀνάγνωση σέ ἀργό ρυθμό.

20. Τονίζεται καί πάλι πώς ὅλες οἱ Ἀκολουθίες τῆς περιόδου θά ἀναμεταδοθοῦν ραδιοφωνικά ἀπό τό Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου στούς 96,3 χιλιοκύκλους τῶν FM. Αὐτό πρακτικά σημαίνει πώς ἡ μή μετάβαση στόν Ἱερό Ναό δέν θά ἀποστερεῖ τό κλίμα καί τήν πνευματική ὠφέλεια τῆς ὅποιας Ἱερᾶς Ἀκολουθίας.

21. Τέλος, τονίζεται πώς τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ἀδιαπραγμάτευτο. Κανείς κίνδυνος μετάδοσης ἀσθενειῶν δέν ὑφίσταται ἀπό τό Ποτήριο τῆς Ζωῆς. Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Λαρίσης καί Τυρνάβου ἀνέχεται τή βραδεία προσέλευση στίς τελούμενες στούς Ἱερούς Ναούς Θεῖες Λειτουργίες ὅσων προτίθενται νά κοινωνήσουν, δέν ἀνέχεται ὅμως, τήν ὁποιαδήποτε ἀμφισβήτηση ἤ περιορισμό γύρω ἀπό τό Ἱερό Μυστήριο.

Δέν ἐπιτρέπεται νά ξεχνᾶμε πώς ὅλοι εἴμαστε στά χέρια τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, ὁ ὁποῖος προνοεῖ καί μεριμνᾶ κατά τόν πλέον συμφέροντα γιά τόν κάθένα μας τρόπο.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΊΑ ΜΑΣ

Με την δέουσα λαμπρότητα εορτάστηκε η ημέρα της Ορθοδοξίας στην Ενορία μας όπου στο τέλος λιτανευτηκαν γύρω από τον Ιερό Ναό οι Άγιες Εικόνες.

Μεγάλη Τεσσαρακοστη... Ταξίδι πνευματικό.

Ἕνα ταξίδι πνευματικό ξεκινησε ἀπό την Καθαρά Δευτέρα ἕως καί τήν Παρασκευή πρό τοῦ Λαζάρου, μέ κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα τήν προσευχή, τήν ἔντονη λατρευτική ζωή καί τή νηστεία καί σκοπό τήν πνευματική προετοιμασία μας, γιά νά προσκυνήσουμε τά ἄχραντα Πάθη καί τήν ζωοποιό Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νά ἑορτάσουμε τό ἐτήσιο Πάσχα καί νά λάβουμε ἀφορμή νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα καί κάθε Κυριακή τοῦ χρόνου.

Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ ὅλους μας γιά 40 ἡμέρες νά μιμηθοῦμε τόν Θεάνθρωπο Κύριό μας, ὁ Ὁποῖος, γιά νά μᾶς διδάξει, πώς ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή εἶναι ἀπαραίτητα στοιχεῖα στή ζωή καί τό ἔργο μας, ἄν καί ὡς Θεάνθρωπος δέν εἶχε ἀνάγκη, ἐντούτοις πρίν ξεκινήσει τήν ἐπί γῆς δημόσια δράση Του γιά τή σωτηρία μας νήστευσε στήν ἔρημο 40 ἡμερονύκτια. Κατόπιν ἀντιμετώπισε τούς γνωστούς τρεῖς πειρασμούς τοῦ διαβόλου (Βλ. Ματθ. δ, 1-11), ὁ πρῶτος ἀπό τούς ὁποίους σχετίζεται μέ τήν τροφή. Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ὁ Ἀδάμ νικήθηκε ἀπό τόν πειρασμό τῆς τροφῆς καί ἔχασε τήν ὡραιότητα τοῦ Παραδείσου. Ὅμως ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Χριστός, ὡς ἀπόγονος καί ἐκπρόσωπος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θά λέγαμε, ἐνίκησε τόν διάβολο καί θριάμβευσε ἐπί τοῦ πειρασμοῦ στόν ὁποῖον καταδέχθηκε νά ὑποβληθεῖ γιά νά μᾶς ἀποδείξει τήν ἄμετρη συμπάθειά Του, στόν ἀγῶνα μας ἐναντίον τῶν πειρασμῶν καί πώς ὁ διάβολος δέν εἶναι ἀνίκητος.

Ὡς πιστοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, λοιπόν κι ἐμεῖς, καθώς προετοιμαζόμαστε νά ἑορτάσουμε τήν ἀπόλυτη νίκη τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ ἐπί τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου, ἀποδυόμαστε μέ τή σειρά μας σέ ἕνα ἀνάλογο πνευματικόἀγώνα, μέ κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τήν νηστεία. Ἄλλωστε στή γλῶσσα μας ἡ λέξη Τεσσαρακοστή εἶναι ταυτόσημη μέ τή λέξη νηστεία.

Ἡ νηστεία, λέει ὁ Μ. Βασίλειος, εἶναι συνομήλικη μέ τόν ἄνθρωπο, γιατί ἀποτελεῖ τήν πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ σ’αὐτόν, ὅπως περιγράφεται στό βιβλίο τῆς Γενέσεως (Β,17) τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Ἀπὸ τὸ δένδρον ὅμως τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ κακοῦ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ φάγετε…». Ἡ ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή, μαζί μέ τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή ἀποτελοῦν ἐπίσης τίς ἀρχαιότερες νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας, καθορισμένες ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα της Κυριακής της Τυρινης, ὁ Κύριός μας διδάσκει, ὅτι ἡ ἔννοια τῆς νηστείας προεκτείνεται πέρα ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά καί στά πνευματικά ζητήματα τῆς ζωῆς μας. Ὅπως ἀκοῦμε καί στά τροπάρια αὐτῶν τῶν ἡμερῶν, ἡ νηστεία δέν εἶναι ἀποχή μόνο ἀπό ὁρισμένες τροφές, ἀλλά ἀποχή καί ἀπό τίς κακίες, πού δύο ἀπό τίς πιό συνηθισμένες μεταξύ τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ μνησικακία: νά θυμᾶσαι δηλαδή τό κακό, πού σοῦ ἔκανε κάποιος καί νά μήν τόν συγχωρεῖς καί ἡ πλεονεξία: δηλαδή νά θέλεις ὅλο καί περισσότερα, πολλές φορές εἰς βάρος τῶν ἄλλων καί νά μήν εἶσαι ποτέ εὐχαριστημένος καί μέ τίποτε.

Ὁ Μ. Βασίλειος ἐπίσης τονίζει: «Δέν φτάνει ἡἀποχή καί μόνο ἀπό τίς τροφές γιά νά εἶναι ἄξια ἐπαίνου ἡ νηστεία μας. Ἄς νηστέψουμε νηστεία εὐπρόσδεκτη καί εὐάρεστη στόν Θεό. Ἀληθινή νηστεία εἶναι ἡἀπομάκρυνση ἀπό ὁ,τιδήποτε τό κακό καί ἐφάμαρτο. Ἡἐγκράτεια τῆς γλώσσας, ἡἀποχή ἀπό τόν θυμό, ὁ χωρισμός ἀπό τίς αἰσχρές ἐπιθυμίες, τήν καταλαλιά, τό ψέμμα καί τήν ἐπιορκία. Ἡἀπουσία καί ἡ στέρηση ἀπό αὐτά εἶναι ἀληθινή νηστεία. Ὅταν ἀγωνιζόμαστε γιά ὅλα αὐτά τότε ἡ νηστεία μας εἶναι καλή καί ὠφέλιμη». Τόσο σημαντική εἶναι αὐτή ἡ διευκρίνηση, ὥστε αὐτά τά ἴδια λόγια ἔλαβε ἡ Ἐκκλησία καί τά ἔκανε ὕμνο, μέ τόν ὁποῖον μᾶς εἰσάγει στήν ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή.

«Νά ἀποξενωθεῖς ἀπό τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες» συμβουλεύει σέ ἄλλο σημεῖο καί πάλι ὁ Μ. Βασίλειος. «Νά μήν ἀδικήσεις κανένα. Νά συγχωρήσεις τόν ἀδελφό σου γιά τή λύπη, πού σοῦ προξένησε, γιά τό κακό, πού σοῦ ἔκανε, γιά τά λεφτά, πού σοῦ χρωστάει. Διαφορετικά μολονότι δέν τρῶς κρέας, τρῶς τόν ἴδιο τόν ἀδελφό σου. Μολονότι ἐγκρατεύεσαι στό κρασί, δέν κρατᾶς τό στόμα σου στίς ἄσχημες κουβέντες. Μολονότι νηστεύεις ὡς τό βράδυ, ΄ξοδεύεις τή μέρα σου στά δικαστήρια.»

Εὔκολα ἀντιλαμβανόμαστε, πώς ἡ νηστεία ὡς ἄσκηση δέν σημαίνει μόνο ἀποχή ἀπό ὁρισμένες τροφές, πού ἴσως εἶναι καί τό εὐκολώτερο. Βέβαια και σ’ αὐτό τό σημεῖο πρέπει νά προσέξουμε τήν βουλιμία γιά τίς νηστήσιμες τροφές, ἡ ὁποία καταλύει τήν οὐσία τῆς σωστῆς νηστείας καί θέτει ἐν ἀμφιβόλῳ τήν σωτηριολογική της ἔκβαση.

Ἐάν ἡ νηστεία μας δέν σημαίνει καί νηστεία ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά πάθη, τότε ἐκπίπτει σέ δίαιτα. Ἡ νηστεία εἶναι ἡ αὐθεντική ἔκφραση τῆς ψυχῆς πού ἀγωνίζεται νά ἀρέσει στόν Θεό. Ἐκεῖνος πού νηστεύει, ὡς ἄλλος Μωϋσῆς βρίσκεται «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» μέ τόν Θεό καί ἀπεκδέχεται τήν μυστική χαρά τῆς οὐράνιας εὐλογίας.

Ἡ νηστεία δέν πρέπει νά γίνεται καταναγκαστικά, ἀλλά ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος ἀναμάρτητος Ὤν καταδέχθηκε νά πεθάνει πάνω στόν Σταυρό γιά τίς ἁμαρτίες μας, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τό κράτος τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου.Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πεινάει ἀπό τή νηστεία, πού ἐπέβαλε στόν ἑαυτό του γιά τήν ἀγάπη καί τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἐπιμερίζει και στούς ἐμπερίστατους ἀπό τά ἀγαθά του καί θυσιάζει τό θέλημα τῆς ἄνεσης καί τό συμφέρον του ἀκόμη γιά χάρη τῆς Νηστείας, τοῦτο εἶναι λατρεία, πού τήν δέχεται ὁ Θεός.

Σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, ἔχουμε ἀνάγκη νά νηστεύσωμε.

Ὄχι ἐπειδή πρέπει, ἀλλά ἐπειδή ἀγαπᾶμε τόν Χριστό. Ἄς μήν ξεχνᾶμε δέ, ὅτι ἡ νηστεία πάντοτε ἦταν ὁ τρόπος τοῦ ἀνθρώπου νά ἑλκύει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί νά ζητεῖ τήν συγγνώμη Του. Καί σήμερα μπορεῖ νά ἀποτελέσει τό μέσο γιά νά ἑλκύσουμε τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά τίς δύσκολες στιγμές, πού περνᾶμε καί ὡς πρόσωπα, ἀλλά καί ὡς Ἀκρῖτες καί ὡς Ἔθνος. Βλέποντας τή νηστεία μας ὁ Θεός, ἴσως ἀποτρέψει χειρότερες καταστάσεις, ἀσκώντας τήν πατρική του παιδαγωγία.

«Τό στάδιο τῶν ἀρετῶν ἔχει ἀνοίξει, ὅσοι θέλετε νά ἀθληθεῖται ἐλάτε μέσα σ’ αὐτό…» Μέ αὐτά τά λόγια ἡ Ἐκκλησία, μᾶς καλωσορίζει στά πνευματικά ἀγωνίσματα τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς καί τῆς μετανοίας, τά ὁποῖα εἶναι ἀλληλένδετα καί μαζί μέ τήν φιλανθρωπία προάγουν τήν πνευματική μας ἀναβάθμιση. Ἄς ἀγωνισθοῦμε μέ ταπεινό φρόνημα, διακριτικά καί θεάρεστα, μέ τή βεβαιότητα, ὅτι Θεός θά ἀποδώσει στόν καθένα τό ὀφειλόμενον. Ἄς μή δειλιάσουμε ἐξαιτίας τοῦ μεγέθους ἤ τοῦ ὄγκου τῶν ἀγωνισμάτων. Ὁ καθένας μέ τή δύναμή του ἄς ἀγωνισθεῖ κι ὁ Θεός θά σκεπάσει μέ τή χάρη Του τόν ἀγῶνα μας, ἀφοῦ γιά τήν ἀγάπη του γίνεται. Διότι εὐτυχῶς «ἡ μεγαλύτερη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, εἶναι πώς ὄχι ἀνάλογα μέ τό ἀποτέλεσμα, ἀλλά ἀνάλογα μέ τή διάθεση καί τήν προαίρεση μετράει ὁ Θεός τήν ἐπίδοσή μας καί παρέχει τήν εὐλογία Του.»

Καλή καί εὐλογημένη ἡ ἐπί θύραις Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή.