ΠΑΝΑΓΙΑ ΥΠΑΡΞΗ

Πλάγιασες κόρη.

Ήρεμα κλείσανε τα βλέφαρά σου.

Ανέβηκε το υποσυνείδητο σου στου ύπνου τα σκαλιά

κι η ψυχή σου πετά,φτερουγίζει στον αιθέρα,

ψάχνοντας μ'αδημονία την ονειρεμένη πολιτεία.

Αέρινη κόρη.

Έξυπνα διάβηκες στην ουρανοχώρα.

Μελιστάλαχτο το σκηνικό γεμάτο από άνθη θεία.

Ευωδιάζουν εύλογα,σε μυρώνουν περίσσια,

σε απλώνουν την μέθη γλυκά,μυσταγωγικά.

Καλότυχη κόρη.

Βυζαντινά σύννεφα ειρηνικά σε τυλίγουν.

Στολίζουν μ' ασημένια φορεσιά το φύσημα σου.

Καλλίφωνα αηδόνια σου μαγεύουν τα τύμπανα,

σου διεισδύουν τους στίχους της αγάπης ομαδικά.

Ουράνια κόρη.

Τίποτε δεν φυλακίζει το βάθος της ύπαρξής σου.

Οι στιγμές ταριχεύουν την υλική υπόσταση σου.

Σου αποδίδουν πρόθυμα το ελεύθερο πνεύμα.

Είσαι γεμάτη από συναίσθημα, ευτυχία, εικόνα.

Χαρούμενη κόρη.

Δίκαια η έξοδος σου σε λυτρώνει.

Γεύτηκες προσκομιδή από προαιώνια χρώματα.

Έζησες ξανά, προσωρινά, την ολότητα που αναδύει

πηγαία ανάσα, αγάπα απλά, άφοβα, ελεύθερα.

Μαρία Αράπκουλε

Μέλος Ε.Λ.Ο.Σ.Υ.Λ